Witam bardzo serdecznie na moim blogu.

Pragnę, prowadząc ten serwis, rozpocząć otwartą dyskusję na tematy, które nurtują mieszkańców gminy Sieraków, ich gości oraz turystów.
Oczywistym jest, że w ciągu ostatnich lat w gminie Sieraków miało miejsce wiele pozytywnych dokonań. Problemem jest jednak fakt, że osiągnięcia te nie stanowią dziś podstawy do kolejnych, rozwojowych posunięć. Trudno bowiem zaobserwować działania, które można by określać mianem korzystania z wypracowanego lub naturalnego potencjału gminy. Taki stan rzeczy wpływa w oczywisty sposób na nawarstwianie się problemów społecznych. 
Równocześnie przyczyny tych zjawisk można łatwo i szybko zmodyfikować. Wystarczy tylko chcieć. No i umieć to zrobić.

Kończę w tym roku 36 lat, więc można powiedzieć, że obchodzę podwójną „osiemnastkę” czyli jestem „podwójnie dorosły”. To jest taki moment w życiu człowieka, kiedy zaczyna budować różne scenariusze rozwoju swoich dzieci, a nawet kolejnych pokoleń. Zastanawiam się zatem, na bazie własnych doświadczeń, jaką to miasto może mieć przyszłość, skoro jedynie nieliczni moi rówieśnicy z liceum i ze studiów postanowili rozpocząć karierę w Sierakowie? Reszta oczywiście trwale wyemigrowała. Ja natomiast postanowiłem spróbować. I nigdy nie żałowałem tych 9 lat pracy w Sierakowie. I wcale nie dlatego, że to była pierwsza praca. Łączę z tym okresem wiele miłych wspomnień. Sporo się wtedy nauczyłem. Znacznie więcej niż można się nauczyć w niejednej, dużej firmie (tzw. korporacji). Miałem też okazję współpracować z wieloma wspaniałymi ludźmi. I jestem dzięki temu przekonany, że w mieszkańcach Sierakowa drzemie ogromny potencjał. Potencjał, który z dziwnych, choć ogólnie znanych przyczyn, jest skutecznie usypiany. Pewnie wielu z tych, którzy wyemigrowali, chętnie wróciłoby do rodzinnego domu. Ale oprócz domu, muszą zastać coś jeszcze. I o tym „czymś jeszcze” chciałbym dyskutować.

Nie sądziłem, że przyjdzie taki dzień, ale wygląda na to, że rozpoczynam działalność polityczną. Robię to po to, by jako osoba niezależna od lokalnych układów, odpowiednio wykształcona i posiadająca spore doświadczenie w zakresie zarządzania biznesowego, przyczynić się do przełamania lodów lokalnej stagnacji, chociaż można już chyba mówić o regresie. Przecież nie musimy być świadkami upadku lokalnego przemysłu i skrępowania ducha przedsiębiorczości. Naprawdę nie mamy obowiązku pokonywać setek lub tysięcy kilometrów w dojazdach do pracy. Nie musimy też obserwować ucieczki z Sierakowa młodych, wykształconych osób, którzy porzucają rodziców odpłacając za dar wykształcenia. Nie jest także konieczne, abyśmy się wstydzili przed gośćmi i turystami, za stan czystości miasta.

Długo się zastanawiałem czy dyskusja w takiej formie jest potrzebna? Pewnie nie raz usłyszę, że „było się nie wychylać”, „po co ci to?” i inne, równie dołujące frazy. Na szczęście tych zachęcających głosów dociera do mnie znacznie więcej, co daje mi sporo odwagi, motywacji i wiary w słuszność działań. Myślę, że lepiej szczerze zaprosić do rozmowy, niż np. preparować wywiady samego ze sobą czy prowadzić dziwne badanie ankietyzacyjne albo przypisywać sobie cudze zasługi. Uważam, że jestem to winien mojej żonie, której obiecałem przed ślubem, że będziemy mieszkali w Sierakowie i póki co, słowa dotrzymuję. Jestem to winien też moim dzieciom, które nie wyobrażają sobie życia w innym miejscu. Podobnie zresztą, jak moi rodzice czy siostra ze swoją rodziną. Czuję się też zobowiązany wobec tradycji rodziny, która mieszka w Sierakowie od niemal 400 lat. Ale przede wszystkim pragnę się przysłużyć moim koleżankom i kolegom ze szkoły, przyjaciołom i znajomym czy sąsiadom czyli jednym słowem – Sierakowianom.

Dokonałem wyboru. Zamiast obrażać się na sytuację w gminie, biorę się do roboty. Nie mam na szczęście takiej okazji, jaką mieli moi pradziadowie, którzy postanowili pozostać tu i uczestniczyć w odbudowie Sierakowa po strasznym pożarze niemal 200 lat temu. Na szczęście też nie muszę, jak mój dziadek Józef, walczyć o niepodległość w Powstaniu Wielkopolskim, podlegać wysiedleniu czy „odkułaczaniu”, na szczęście - nieskutecznemu. Chociaż to po dziadku noszę drugie imię i jak twierdzą moi bliscy – coś jest na rzeczy. W końcu to on, wpoił mi cały „pakiet” tradycyjnych wartości. Dziś zostawiam gaszenie pożarów fachowcom, nie muszę też się bić o niepodległość, podejmuję jednak walkę o przyszłość Sierakowa. O przyszłość, którą określam w perspektywie wielu przyszłych pokoleń, a nie - jak to obecnie ma miejsce - w perspektywie czteroletniej.

Zapraszam zatem do dyskusji poprzez dopisywanie komentarzy do moich artykułów. Najbardziej będę wdzięczny za te krytyczne, o ile oczywiście zmieszczą się w granicach kultury.